Ve umut bir kuşun kanadında çırpınır.

“Umudum kalmadı artık” bahanesidir bir şeylerin. Sıkılırsın; umudum kalmadı dersin, aşkın biter; umudum kalmadı dersin, dersin durursun bahanen bitmez de umudunu böyle tüketirsin işte yavaş yavaş. Gel zaman git zaman dank eder. Birazcık hatırın varsa mutlaka dank edecektir. Ama artık geç, umut şimdi yok. İnsan sevildiğinden değil de sevilmediğinden emin olabilirmiş. Bir söz var çok hoşuma gider; çöllerin ortasında bıraktığından sana gül bahçesi sunmasını bekliyorsun. Ah ne de nefis bir cümle öylesine haklı, gerçek ve güçlü bir cümle. Tabii ki anlayana. Anlamak istemezler çoğu zaman, işlerine gelmez.

Bir şey daha var; verdiğiniz değerle sizi değersizleştirenler. Hayatınıza yavaş ama sağlam adımlarla bir şekilde girerler. Önce arkadaş olursunuz belki arkadaşlığınız aşka uğrar siz fark etmeden. İstemezsiniz önce, zor zamanlardan böyle güneşli günlere geldiyseniz tek başınıza, hele de insan kendisiyle tanışıp iç dünyasını keşfedip kendisiyle vakit geçirmesinin nasıl keyifli olduğunu tattı ise.. Tabii ki istemez hayatını paylaşmak yani kendisini paylaşmak. Çok basit; korkar. Haklıdır da, ne savaşlar verdi neler atlattı şu anki kendi olmak için ya tekrarlanırsa ya en başa dönerse. Her neyse, böyle de yaşanmaz, izin verirsin,vermek zorunda kalırsın çünkü elinde değil çünkü aşık olmuşsun. İnsan korkmalı bence ama o korku onu ele geçirmemeli, biraz gelişi güzel yaşamalı, UMUT var çünkü. Geçmişin acısını şimdiden çıkaramazsın. Ama ne olur? Daha temkinli davranırsın. Bu elinde değildir zaten.(tabii ki başlarda) Çünkü sen şu an sensen bunun sebepleri var. Sen böyle umarsın ama gel gör ki bizimkinde korku falan kalmamış öylesine tutulmuş ki.. Elinde olmayan temkinli davranışları bulutların arasına gizlenmiş, göz kırpar olmuş ara sıra. Sevmişler, sevmekten yemişler birbirlerini. O had bilinecek, aşırıya kaçmayacaksın hiçbir şeyde. Sevgide de.. Anlaşmak önemli, kıymet bilmek daha önemli. Küçük sebeplerin birikmesiyle oluşan anlaşamamazlıklar bitirir işte.

Hep saçma bulmuşumdur, bu sebeple ilişki mi biter canım? Biter, çok da güzel biter. Önce tahammülün biter, ardından aşkın, sevgin. Aşk, tahammülden önce mi biter ? Savaşın biter, umudun biter sonra sen bitersin. İşte umut tükenişlerinin bahaneleri.. Her şey bir yana insanın zoruna gidiyor, yaparsın yaparsın “yapmasaydın” olması, emeğinin hiç sayılması. Ama en zalimi küçücük parça kalmış son umuduyla savaşan gözleri, kalbi kırmak. Savaşının bittiğini o an anlıyorsun işte susuyorsun, boşa diyorsun ve bitti.. Yani verdiğin değerle değersizleştirildin. BRAVO! Vazgeçmek istemezsin ama mecbur kalırsın, mecbur bırakırlar. Oysa aşık insan vazgeçmez, vazgeçmeye izin de vermez kendinden. O yüzden bahane “umut bitti” biten umut değil aşk 🙂 Nerede hata yaptığını sorgularsın, sorgulama. Bulsan da işe yaramayacak artık, ha ders çıkartırsın ha zaten çıkarmıştın! Çıkarmıştın da neoldu ? Sonuç; acı tatlı anılar, baktığında içini buruklaştıran ama yüzüne minicik gülümseme konduran fotoğraflar, akıllarda kalan geçersiz sözler, burnunda vazgeçemeyceğini sandığın kokusu, falanlar filanlar.. Ama geçer, merak etme. Geçecek! Ne geçmedi ki. Sıkma kendini, hayırlısı buymuş de geç. Boşver yarım bırakılmışlıklarını, düşünme yarım nefeslerini, devam et, zorundasın. Bazı zorunluluklar güzeldir, sakindir, huzurludur. Keşke deme, hele de pireyi deve yapıp minicik şeylerde yıkılan daha doğrusu yıkılmayı tercih eden tahammülsüz savaşçılar için. Senin de hataların çok. Kimse yıkmak yıkılmak için çıkmaz yola, yıktırırlar. Bunu biliyorsun. Zaten zoruna giden de bu değil mi ? İşte bu dank edecek. Şimdi o rahat sen bitişi kabullenmeye çalışırken, ya sonra? Utanmaz mı insan, en ufak şeyde aşkını sollayan tahammülsüzlük eşiğinden? Nasıl aşk bu? Ne yaptım ben? Keşkeler… Boş laflar. Sen ise artık iyikilerindesin, elinden geleni yaptıysan, vicdanın rahatsa iyiliklere ulaşman yoldadır. Yani herkes gider kendi kendinize kalırsınız sadece bu tek sebeple bile kendinizi sevin! Aşık olun hatta.

Hayat kısa ve sen gençsin, hissettiğinsin,yıpranmaya ve yıpratmaya zaman da yok gerek de. Ne olursa olsun samimi sevmeli insan, USANMADAN, beceremiyorsan böyle sevmeyi.. Turgut Uyar’ın da dediği gibi: “sev beni, alış bana. Kimse ürkütemez bağlandığımız güzelliğin utkusunu. Sev beni, bir dağ gölgesi kadar sev. Şimdilik bırak musluğun sızmasını damın akmasını.. Çünkü biraz sonra UMUT başlar her günkü, başlar”

Değer bilinen anlarda mutlu kalın ❤️ Maroon 5 | she will be loved

bi his günlüğü yazarı*