in

Yeniden

 Uzun zaman sonra yeniden kırılmış bir kalemi elime almaya çalışıyorum.

Öyle naif tutuyorum ki ellerimden kayıp gidecek diye korkuyorum.

Kelimelerimin ise kalemimden aşağı kalır yanı yok.

Kalemimin kırılmışlığından mıdır bilinmez sayfalara bir türlü dökemiyorum cümlelerimi.

Kursağıma diziliyor her biri.

Yutkunamıyorum.

Nefes almanın zor olduğunu ilk defa bu kadar derinden hissetmek korkutuyor beni.

Adımlarım sendeliyor.

Yollar gitgide uzuyor.

Kelimeler kaçarak uzaklaşıyor benden.

Belki de son defa yıkılıyorumdur.

Bir daha ayağa kalkmamak üzere.

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Okur

Written by Tansu Nur

17 yaşındayım. Elimden geldiğince iyi ya da kötü olmasına aldırmadan yazan biriyim. Ve bunları paylaşmaktan mutluluk duyuyorum. Çünkü insanlara yazdığım satırları aktarmak, onları hissettirmek hayallerim yolunda başarıyla devam ettiğimi gösteriyor bana. Okumaya, fotoğraf çekmeye, geçmişe, adalete dair her şeye meraklıyımdır. Ve ulaşmak istediğim en büyük hedef Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk fakültesine gitmek.

Bir cevap yazın