in

Yoruldum artık

Bu hastalık nereden geldi beni buldu. İnanın bilmiyorum. Onca şeye rağmen zamanı mı şimdi? Hayat çok üstüme geliyor. Kimse beni anlamıyor. “Anlayamazlar.” Doktorum söyledi. Düşüncelerim adeta beni eritiyor. Düşüncelerime karşı çaresiz kalıyorum. İnsanlardan uzaklaştım gittikçe. Zaten artık ben de anlayamıyorum onları. Kız arkadaşım, kız arkadaşım da beni anlamıyor. Sorunlu olan benim. Çok üstüne gidiyorum. Üzülüyor o da. Ben de dayanmıyorum üzülmesine. İlaç içiyorum, bir süre geçiyor. Ya sahi benden ayrılırsa; o şiirleri nasıl yazabilirim? Nasıl her kalktığımda içim yemyeşil olur. Beni, bizi bırakabilir mi? Arkadaşlarım, onlar da beni anlayamıyor. Uzaklaştık sahiden. Aram hepsiyle çok açıldı. Doğru düşünemiyorum çünkü. Bu kadar doğru düşünüp, sonra yanlış düşünmeye başlamak… Anlam veremiyorum. Hayattan da uzaklaştım gittikçe. Uyuyamıyorum, kitap okuyamıyorum, yemek yiyemiyorum. Geçenlerde zorla almıştım elime bir kitabı. Sonunda kız erkeği terk ediyordu. Kitabı parçalayacaktım. Kendime zor hakim oldum. Devamlı düşünüyorum; insanlar ölüyor, çocuklar ölüyor, toplum nereye gidiyor, ne yapmalıyım..? Gibi bir sürü sorular. Kimseyle de konuşamıyorum. Sanki dilimi yutmuş gibiyim. Çok yoruldum artık. Hem de çok. Yaşamaktan gereğinden fazla sıkıldım. Ve ölmek istiyorum. Aslında ölmek istemiyorum ama düşüncelerim beni zorluyor. Bir çok kez denedim ama olmadı. Onu da beceremedim. Ne yapacağım bilmiyorum. Elim kolum bağlı. Yoruldum diyorum sadece. Her yaşayan ölü gibi ”yoruldum” kelimesinin arkasına saklanıyorum. Nöbet geçiriyorum sık sık, acı çekiyorum bir nevi. Kollarımı sarmalayıp, bu da geçecek diyerek uğraşıyorum, çabalıyorum. O anlık her şey geçiyor. Allah kimseye bu durumu yaşatmasın. En azından hayatınızda mutlu olacağınız zamanlara denk gelmesin. Şu an uyumak istiyorum. Ama yapamıyorum. Benim yerime de uyuyun olur mu? Yoruldum okurum. Hem de çok yoruldum. İntiharı düşünmek ne denli büyük bir çaresizlik anlatamam. Yapsam olmuyor, yapmasam olmaz denilen yerdeyim. Olmamasının sebebi doktoruma ve aileme çok büyük söz verdim. Kendimi tutmalıyım, belki geçer. Olması gerektiğini düşündüğüm ise dediğim gibi çok yoruldum. Hem de çok. İnsanların birbirini kandırması, birbirlerine kin tutmaları, birilerinin hep üzülmesi beni çok yordu. Ama siz yine de sevdiklerinize bol bol sarılın, üzmeyin, kırmayın. Bir kaç saat sonra neler olacağını bilemezsiniz. Düşüneler vardır ölmeye mahkum bir o kadar da öldürücüdür. Çok düşünmeyin. Benim yapamadığımı; anı yaşayın. Sizleri, insanları çok seviyorum. Kimseye bir küslüğüm, kırgınlığım yok. Birbirlerinizi çok sevin ve nefes almayı ihmal etmeyin…

Bu cümleler majör depresyonu geçiren bir genç yazarın kaleminden döküldü.

66225787 006508633

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Yeşil Yazar

Written by Evren Sarı

"Kafamın içinde dönen, bir türlü kimselere anlatamadığım dünyayı anlatmak için yazıyorum."

Kilometrelerce uzaktaki insanların yüreğine, ruhuna dokunabilmek bir nefestir, ifadesini kullanan, yazılarında varoluşçuluğu benimsemiş yazara edebiyatçılar tarafından "Düşünen Adam, Bohem, Ölüm Yazarı" gibi lakaplar takılmıştır. "Düşünen Adam, Bir Şair Adamın 118 Günlük Öyküsü ve Çaresiz Adamdan Uzak Diyarlara Mektuplar" kitaplarını yazmıştır. Ona sosyal medya hesaplarından ulaşabilirsiniz.

Bir cevap yazın