Sokağın başındayım, karşımda tüm yıllanmışlığıyla hala ayakta olan ev duruyor. yavaş yavaş yaklaştım, ahh nasılda kir tutmuş girişteki tahta kapı pencere önlerindeki demir korkuluklar...

Yine o amansız bekleyiş, gözlerin birbirinden kaçışı, kalbin ritmini bulamadığı tükenmek bilmeyen saniyeler. Ellerin bir birine kenetlendiği, yüreğin hissizleştiği. Derya hanımın fuları ilişiyor gözüme...