Hepimiz kendi hayatımızın birer cambazı değil miyiz? İpe sert bassak kopacak, yavaş davransak dengemizi kaybedip düşeceğiz.. Sahi neden şu ipe doğru bir adım atamıyoruz?...

Neden bu kadar kaptırıyoruz ? Hayatta her şey gelip geçici değil mi zaman çok hızlı akıyor, her güne yeni bir olayla uyanıyoruz sürekli değişim...

Bu sevdaya kabuk bağlamış Kanamaz sende kalan yüreğim Son nefesine çırpınıyor bak Geçmişin yükü ağır geldi omuzlarına Kanayarak dizelerim adım adım büyüyor… Her ayrılıkta bir limana sığınıyor gözlerim Güvertede yine...

Rüzgarla savrulmuştur belki saçların Belki de ufak yaşlar süzülmüştür uçlarından Yağmura karşı gelemez ki bu küçük beden Daha ne yaşlar görecek kim bilir… Topla kırıklarını kalbinin Gökyüzünün karanlığı aydınlatır...