lutfiyecetin
Vücudumu ele gecirdin.
Korkarım ki senden nasıl kurtulacağımı bilemiyor,
Düzgün düşünemiyor,
Ve tat alamıyorum.
İnsanlar nasıl bir şey hissediyor?
Stabil olamıyorum.
Ben ‘ben’ de yoksam,
Ya hiçliğin ortasında evinde otururken,
Elleri kuma bulanmış bir mecnun,
Ya da öylece bakan bir insana dönüşüyorum.
Ellerimin en ince çizgilerinde saklıyorum seni.
Nereye dokunsam, oraya bulaşıyorsun.
Gözümün bir kenarında usulca oturuyorsun,
Nerede olsam gözlerimde bir gölgen var.
Seni bırakamıyorum.
Korkuyor-um- muyum?
Kahretsin!
Yine tıkandım kaldım.
Nefes alamadığımı bildiğim dakikalarda,
Sigaramı tekrar yakıyorsun.
Her neyse,
Bir sigara daha yak.
Çakmağın gazı bitiyor.
