Hayatta ne kadar kendimiz oluruz?

Biz insanlar hayat denilen zaman tünelinde ne kadar kendimiz oluyoruz? Bu soruyu kaç kişi soruyor acaba kendine…
Biz insanlar saat gibiyiz yada robot gibi kültür, çevre, anne-baba önceden bizim olan algoritmayı kurup bizi hayat denilen zamanın tünelinin içine atıyorlar. Çünkü hangi elbiseyi giyeceğimizden (küçükken erkek mavi , kız pembe giyer) ,hangi okula gideceğimize , kimin ile arkadaşlık yapıp yapmamaya , bazı durumlarda kiminle evleneceğimize bile(mezhep ,ırk ayrımı yapılarak) çevre, kültür ve aile karar veriyor.
Kültür, çevreyi ve aileyi bir kenara bıraktım, onları düşünerek belli bir kısmını halledebilir. İçgüdüler ve duygular dediğimiz şeyler ne olacak peki onların nasıl üstesinden geleceğiz. Çünkü öyle şeyler oluyor ki bazen içgüdülerin etkisi ile bazı şeyler yaparız ki ,o içgüdülerin etkisi geçtiği zaman bizim o şeylerin yaptığımıza şaşırıyoruz. Buna aşk, sevgi vb. içgüdüleri örnek verebilir, çünkü bu içgüdüler ya da duygular bizim aklımızı kullanmamamızı engelliyor çoğu zaman, onlardan bağımsız hareket etmeye başlıyoruz.
Bence insan en çok sanat ve bilim ile düşünüyor ama onlar bile merak ve sevgi içgüdüleriyle yada duyguları ile var oluyor bir nevi yine duyguların ve içgüdülerin etkisinde kalıyoruz.
Peki düşünmek nerede şimdi ya da bilinçli düşünmek?