Yüksel
Son zamanlarda dünya gündemini meşgul eden bir sorunumuz var. Corona virüsü. Bilindiği gibi Çin kaynaklı olan bu Corona virüs küresel bir sorun haline geldi, hızla tüm dünyaya yayıldı. Henüz bir tedavisi de bulunamadı. İnsandan insana solunum yoluyla, temas yoluyla bulaşan bir virüs. Özellikle yaşlılar ve kronik hastalığı olanlar bu virüse karşı çok dayanıksız ve ne yazık ki bu vakalar ölümle sonuçlanıyor.
Düşünsenize mikroskopla dahi zor görülen bir virüs insanı öldürüyor. O kadar güçlü değilmişiz demek ki. Direk akciğerleri hedef alan bu virüs solunum yetmezliği nedeniyle bir insanı hayattan koparıyor. Bu virüs aslında bize çok şey anlatıyor. Okullar kapatıldı, yaşlı insanlara evden çıkma yasağı getirildi, zorunlu olmadıkça kimsenin evden çıkmaması için uyarılar yapıldı. Tüm sosyal medyada “evde kal” adı altında görseller paylaşıldı. İnsanın istediği zaman evden çıkamaması ne kadar kötü bir durummuş. İstediği zaman sevdiklerinin yanına gidememesi, sarılamaması, kendi kendini izole etmesi. Rahat rahat dolaşırken aslında bu nasıl büyük bir lüksmüş, kıymetini bilmiyormuşuz. Evde karantinada olmak, sadece dışarıyı izlemekle yetinmek gerçekten insanı üzüyormuş bunu yaşayınca anlamış olduk. Bu virüsün öğrettiği bir başka durumda, bu durumu fırsata çeviren insanlar. Bir anda her şeyin fiyatı iki katına çıktı, özellikle kolonya bulunmaz hale geldi. Fiyatı da malum katlandı. Bu gibi durumlarda birbirimize destek olmamız gerekirken, bazı insanlar kendi çıkarı için hayatlarımızı zorlaştırdı. Bu zor günlerde geçecek elbet, ilk salgın hastalık değil son olmasını temenni ediyorum. Herkes evinde kalsın diye her yerden uyarılar gelirken işe gitmek zorunda olanları kim düşünüyor acaba? Bir gün çalışmasa evine ekmek girmeyecek olan insanlar var. Özellikle ünlülerin milyon dolarlık evlerinde oturup, yediği önünde yemediği arkasında olup, “evde kal, hayat eve sığar” demesi ciddi anlamda sinirlerimi bozuyor. Çalışmak zorunda olan insanlar ne yapsın? Mecburen evden çıkmak zorunda. Devlet bu insanlar bir bütçe ayırsaydı bu çalışanlarda, “evde kal, hayat eve sığar” diyebilirdi. Bu virüs herkesin hayatını etkiledi ama şüphesiz ki en çok yoksul insanların hayatını etkiledi. Her gün korkarak evden çıkmak nasıl bir duygu, tuzu kuru olanlar anlamaz bu durumu.
Allah çalışmak zorunda olanların yardımcısı olsun. Evden çıkma zorunluluğu olmayanlar evinde kalsa aslında, evden çıkmak zorunda kalanların hayatı da kolaylaşır. Biz gereken tedbirleri alalım, yapmamız gerekenleri yapalım. Bu günler kalıcı değil. Zorlu bir süreçten geçiyoruz, moralimizi yüksek tutalım. Bu karantina günlerinde, bol bol kitap okuyalım, yeni bir hobi edinelim, ailemizle vakit geçirelim. Bizde evde kalıp, krizi fırsata çevirelim.
