in

Sevgili çocuklar büyüyünce geçmiyor!

Kimin ittiğini unuttum bulunduğum kuyuya

El değmemiş günahlar peydahladım gençliğimden

Dünyanın kenar mahallesine itilmiş çocukların

İdolü olmak için kurban oldum sisteme!

Affedin, gücüm yetse direnirdim büyümeyin diye

Kalkıp gelebilsem yanınıza, yarınınıza ağlardım

Ben bu az çocuk olmuş dünümle

Çok sırt gördüm çocuklar, dostundan yaralı!

Bir toplanabilsek, gece ne güzel şey, anlatırdım

Bin kalplik sevdiğim insanların kaybıyla

Ya yağmur yağsa ya gece olsa diye

Nasıl söyleniyorum gün boyu, anlatırdım.

Dizinde koştuğum sokaklar

Uçarı olduğum müptezel parklar nasıl yalan!

Söylerdim kurulmuş bütün hayaller tek gerçek

Bağırırdım, kardeşlerim! Sizi dostlar değil, hayaller

Sizi sığındığınız dayılar değil, hevesler

Sizi torpiliyle avunduğunuz dünya değil

İnandığınız doğrular var edecek!

Bir toplanabilseydik, bu kadar yorgun olmasaydım

Yarın diye bir şey yoktur, yazsaydım

Önüne dikilince önemli olduğum tahtanın üzerine

Kocaman harflerle yazsaydım;

Müfredatlardan, yanlış arkadaşlardan

Yapıştığı koltuktan öğüt verenlerden

Araya adam koymadan bir yere gelemeyenlerden

Başkalarının fikriyle hayat sürenlerden

Kendi olmaktan korkanlardan

Daha fazlasıdır dünya!

İnsan beklerse her şeye geç kalır

İnsan geç kalırsa hiçbir şey beklemez!

Kardeşlerim deseydim, emin ve tok bir sesle

Şu yağmurun hatrına bana inanın

Kazanılan saygınlıklar saniyelik doğa olayı

Görülecek itibarlar yalan dünya hadisesi

Kulağı inleten alkışlar anlık bir heves!

Aslolan dünyaya ve içindekilere aldanmamaktır!

Ağrısı sonsuz bir derviş sırrı devşirseydim size:

Yarın yoktur, yarın yoktur, yarın yok!

Ne yaparsan bugün yap, ne oluyorsa bugün oluyor

Sevgili çocuklar! Büyüyünce geçmiyor!

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Okur

Written by Ramazan teker

Bir cevap yazın