Şükür

Senden sonra işim huzur ve mutluluğu aramak oldu. Buldum, uzun uğraşlardan sonra. Cami’nin saflarında, yaşlı amcaların yanında buldum. Biliyor musun, onlar da çok zor günler geçirmişler. Bir bakışları vardı bu kış aylarında benim içimi ısıttı. Fark ettim ki çok kalp kırdım, hakaret ettim, üzdüm; kötülükler ettim. Allah’tan af diliyorum ama. Hep derdim dua et diye çok güzel bir duyguymuş. Allah’la çok konuşur oldum. Sabah uyanıp işe yürürken, işin ortasında, işten sonra ve hatta uyumadan önce hep bizi yaratanla konuştum. Bazen kızdı bana; ama hep yanımda oldu. Bir ayette şöyle buyurur: “Gerçek şu ki, insanı yaratan Biziz ve onun iç benliğinin ona ne fısıldadığını Biz biliriz; çünkü Biz ona şah damarından daha yakınız.” İşte ben tam olarak bunu hissettim. Öğrendim ki için paramparça, mutsuz ve çaresiz olsa bile dışarı yansıtmaman gerekiyormuş. Ben bunu iki yüzlülük sanırdım; ama bu güçlü olmakmış. Yaşadıklarımız ve yaşattıklarımız hepsi bize dersti. Bir yerde yaptığımız hataların telafisiydi bunlar. Seni bilmem; ama ben çok zor günler geçirdim; çünkü her zorlukta elbette bir kolaylık vardır. Yakında 25 oluyorum. Hayatım ne kadar da hızlı geçmiş. Çok garip bir duygu bu hem büyüyorsun hem de çocukluğunu özlüyorsun. Ve en önemlisi bazı işleri başardım; babamın gözüne giriyorum artık. Ah bir zamanlar kucağındaki minicik bir bebektim şimdi ise işlerinde akıl danıştığı sağ kolu oldum. Annem.. ya onun yeri çok ayrı. Derler ya cennet anne ayaklarının altındadır; en kötü anlarımda hep bana bir cennetteymişim gibi hissettirdi. Ne savaşlar verdim. İçimde öyle büyük katliamlar olduki içim kan dolmuş gibi hissediyorum. Hz. Meryemin ettiği o dua geldi aklıma hep. İçindeki o bebeğin bir peygamber olduğunu bilmeden Allah’tan ölümeyi istemişti ama sonra bir peygamber anası oldu. Diğer yandan Hz. Süleymanı hasta yatağından kaldırıp ona bu dünya’da kimsede olmayan bir mülk bahşetti. Bunları okuyup hatırladıkça umutlandım. Bu sınav dolu dünyada bu yaşadıklarımı sınavım kabul ettim ve Allah’tan bir sürü şey istedim ve olacağından eminim artık. Ben hiç gaddar biri olamadım. Kendime söz geçiremeyen biriyim. Ben hep sıcak yatakta uyurken sokaktakileri düşünürüm. İşte insan bunları gördükçe, fark etmeye başladıkça şükretmeye başlıyor. Şükretmek herkesin yapabileceği bir şey değilmiş. Her istediği olsaymış şükretmezmiş insan. Rabbim bize, yakınlarımıza ve sevdiklerimize mutlu, huzurlu ve umut dolu bir hayat nasip etsin çünkü gün doğmadan neler doğar. 😘