BEN

vefa, kolay ödenmeyen bir borç

sevgisizlik, hayatın boyunca kapatamayacağın bir yara

ela değil

gözlerimiz bize kalan dertlerin rengi aslında

yaşadığımız ev hayatın bedelini ödeyemeyeceği gözyaşlarından bir göl

ciğerimiz susuz, duman dolu

vaatedilen güzelliklerden bir bahçe

tutulmayan sözlerden bir kare

yaşayamadığımız mutluluklardan bir saray

ne dersen de

anlaşılmayan sözlerimiz bir kelepçe

biz hep suçlu

korkularımız, konuşamadıklarımız, pişmanlıklarımız

acı kaldıramayan son nefesimiz

içinize doğan ölüm nefesi

kardeşinin umutsuzluğu

annenizin yükleri

babanızın geç kalmış ilgisi

sahte gelen özlemler, sahte gelen yaşamak

gözlerimin gördüğü istismar

bedenimin tattığı yabancı

aynı bedende yaşamayan bir yabancı

gece vakti olan bir hadise

çaresizlikten sarılırsın bedenine

bir baş, bir kalp, bir omuz

öyle muhtacım ki başımı koyup ağlamaya

her şeyden uzaklaşmaya

verilen candan bazen

bazen de yaşanan şehirden.