Oysa herkes kalabalıktır, sonbahar ayı gelene kadar,
Aslında içimizde bir buğulu pencere gibi…
Yolculuklar ne için olur ?
Yalnızların daha yalnız olduğunu anlamak için mi?
Yoksa yalnız kalıp kendimizle baş başa kalıp bazı düşüncelerimize anlam yüklemek için mi?
Hayat, doğru soruyu sormaktan ibaret.
Cevaplardan çok sorularla ilgileniyorum…
Olgun değilim, sadece daha gerçekçiyim artık…
İnsan ruhsal çöküntü içinde bedbaht hissettiğinde, bedensel hiçbir uyarıyı hissetmiyor.
Kendimle kavgam bitmiyor…
Gönlüm soluk…
Beni anlayan biri olsa onu hep severim, sayarım
Bir büyüğüm gibi…
Bize biraz sevgi, biraz mutluluk tohumu gerek
yüreğimizde yeşermesi için…
Umumiyetle hayatımın ellerimden kayışını izliyorum.
Ah! Bu yazmak olmasa…
İçimdeki çalkantıları kime anlatırdım…
Dem vuruyorum geceye, gelene geçene,
En çok da zamana…
Ne zaman sabah olur bilmiyorum.
Gecenin derinliğindeyim,sisli puslu…
kim bilir belki bu sabah, belki geceden sonra?
Elinize sağlık, güzel ifade etmişsiniz hislerinizi.
Tesekkür ederim duygularımı hep belli ederim iyi veya kötü
Bu şiir için puanım 8.
Tesekkür ederim ☺️