Ezgi Esra Durğut
Sanki kaburgalarım parçalanıyor.
Yoksa seni kaburgamdan ben mi yarattım?
İki büklüm ağlayarak uyandığım sabahlar,
Uykumda ağladığım geceler,
Nefes aldığım her an kaburgamdan sana can mı üfledim?
Sanki kaburgalarım parçalanıyor.
Kalbimin izdüşümünden,
Usulca öptüğün yerden.
Oradan ruh üflemişsin sanki bana
Oradan kaburgamın bir parçasını vermişim sanki sana.
Aşk dediğin yeniden yaratmak değil mi zaten?
Kendini,
Karşındakini…
Neden doğum sancısı ayrılıkta vuruyor peki?
Sanki kaburgalarım parçalanıyor.
Halbuki hep Lilith’in tarafındaydım ben.
Neden kaburgalarım parçalanıyor?
