Toplayın İçinizi

Artık yeni şeyler söylemekten çok yeni bir şeyler yapmak gerektiği konusunda hemfikir bir topluluk oluşturmak istiyorum. Peki kimler olacak bu toplulukta? Kalabalık insanlar gelmesin akıllara. Kendi başımıza oluşturabileceğimiz bir topluluktan bahsediyorum. Yani tek kişilik bir topluluk. Aklın, kalbin, feraset ve vicdanın aynı noktaya baktığı, inançlarla davranışların uyumlaştığı, söylemle aksiyonun ortaklaştığı bir bedenin topluluğundan bahsediyorum. Ne oluyorsa dünyada çirkin, kimler katil oluyorsa, katliam yapıyorsa bu topluluğun eksikliğinden yapıyor. İnsan olmakla insan kalmak arasındaki farkı ya da benzerliği bu topluluk belirliyor. Ne kadar bütünsek kendi içimizde o kadar birleştiriciyiz ve ne kadar ayrıysak kendimizden o kadar ayrıştırıyoruz insanları başkalarından.

Bunca acının, ayrımın, gayrısının, ötekinin, berikinin ve kendimizin yabancısı olmamız, her şeye yabani kalmamız, dünyayı anlamayışımız, çirkinlik karşısında kalbimizin ve aklımızın çığlıksız kalması, kalbimizin çirkinliğince konuşmamız, zehir kusmamız bu yüzden.

Bir bütün olamıyor içimiz, paramparçayız. Bu yüzden terör var, katliam var. Nefreti kusuyor insan, kalbinin zehrini kusuyor. Adı emperyalizm oluyor, kapitalizm oluyor, nazizm oluyor, siyonizm oluyor, adını anmak istemediğim terör örgütleri oluyor. Ama hepsinin tek ortak noktası kendi bütünlüğünü kaybetmiş ruhlar. Psikolojik ve sosyolojik bir sürü işe yaramaz analizlerden sonra inandığım gerçek bu. Canavara dönmüşlüğün, etten bir bedende sadece hayati takviyelerle yaşamanın ve duygulardan yoksun kalmanın tek açıklaması budur diye inanıyorum.