Esasında alengir yok,
İki elim vardı
Birinde yalnızlık
Birinde ellerin
Hangisini bıraksam,
Bırakır gibi olurdum karanlığı,
İhanet etmiş gibi acılara
Hiç büyümeyecekmiş gibi
Derdin ya, derdindi.
Solmuş çiçek gibi kurumuş,
Ölmüş be artık
Anlarsın ya
Sanki yaşamamış gibi hiç.
Yaşanmamış gibi,
Kum tanesi insanın
Denizlere karışan koca hayalleri’
Olsun, dalgamıza bakarız.
Dahası mı
Gülmemiş gibi işte
Hatta şöyle
Gülümsemeni görüp gülmemiş gibi
Öyle bir zor, öyle bir acı
Öyle bir imkansız.
Yahu iki elim vardı işte,
İkisi de senin idi’
Esasında alengir yok
İki elin vardı
Uzatmadın, uzatmadan uzatmadım.
in Şiir