Yol 3

Gözlerimdeki çizgilerde saklı bir ömür
Her gülümseyişim ben de varım derken
Düşen damlalardı gelecek ömrümden eksilten
Sırtımda taşıdığım binlerce yük
Bir polenden hafif
Binlerce tondan gelen ağır ezilmişlik
Sırtımda taşıdığım binlerce yük
Bir kapıdan girerken duvar köşesine emanetim
Bir kapı
Binlerce ağaç
Daha da fazlası dallarınca ip
Bir dergah
Okunmuş, okunacak duaların birikmişliğiyle göğe açılmış eller
Kararmış bu dünyadan alacaklarımı almaya gelmişim gibi bir his
Ne ellerim gökte
Ne de duvarlardan aldım bu ömrü
Ta ki gözlerini görene dek
Bir ömre yetmeyecek bir sevda da buldum Tanrılara olan umudu
Bir dergah kapısı, gönlün
Benim gönlüm, zamanın donmuş kum saati
Yaşanmışlığın kirinde insan kalmaya çalışmışlığımla sığındım göğsüne
Ömrün boyunca nefsine hükmetmiş olmanın verdiği içsel bir huzur sarar tüm ruhu
Ruhum gökten gelen bir nefeste saklı
Benim aldığım her nefeste gözlerinin yeşili
Dergah çıkışı
Ne yük bıraktım omuzlarımda
Ne de gözlerimden düşen bir damla