Mustafa Demir
Bir dert ile gelsen,
Benim garip dünyama,
Ben derdimi dey’versem,
Geçer ahali selama.
Bu derdi bilen bilir,
İzin vermez kelâma,
Tabip gelir bakar amma,
Bir şey demez devâma.
Aslında bir bakıma,
Bu derdin bülbülüyüm,
Derdinden ölmekte ne?
Ben yarının bugünüyüm.
Herkesin bildiği gibi,
Bir faniyim,ölümlüyüm,
Ne dersiniz ey dostlarım!
Yarı yarda görür müyüm?
