İç konuşmalar

Gökyüzünden rahmani bir ses değdi gönül kaleme

Ve derinden sorgulamalara başladım ince bir kalple

Ey gönül nasıl bir yaşayıştasın!

Kaybolmuş gibisin dünya meşgalelerinde

Her rahman cümlesi niçin sabittir bir mil ötende

Kelamların en hası niçin yansımaz cümlelerine..

Ahh sen çok ince bir kalbe sahiptin çağlar öncesinde

Hikmet cümleleri bulunurdu kalbinin derinliklerinde

Gönülden gönüle giden her yolda ışırdın her kalbe..

Tenha noktalardan çıkan her ses seni sorardı hüzünle..

Söyle bana ey gönül !

Neden bir pusulaya sahip değilim ötelere yaptığım hicrette..

Niçin güneş ışınları göklerden ışımıyor önüme..

Yıldızlar niçin bana içten selamlarını iletmiyor gece demlerinde..

Söyle bana Ey gönül !

Gerçeklik neden ket vuruyor hayallerime

Niçin bu derin feryatlarım ulaşmıyor göğe

Ben sorularıma net bir cevap arıyorum sadece

Bilmiyorum ey gönlüm belki de hiç bir cevap yoktur suallere!

Zaten artık hüzünlü bir hâldeyim şimdilerde

Kendimi sorguluyorum Yaşam ile ölüm arasındaki çizgide

Geçmişte yaptıklarımı düşündüğümde acı bir burukluk oluşuyor kalbimde

Ve hiç olmasaydım temennisini yükseltiyorum sineme

Ey mahzun hâlde olan benliğim !

Demek hep buruk bir kalple yaşayacaksın

Bu dünyadan da hüzünle göçeceksin

Yaşadıklarını hiç yaşanmamış gibi kabul edeceksin

Ve Rahman(C.C) nasıl buyurduysa öyle dirileceksin

Sen herhangi bir fânisin işte ey benliğim!

İşte geldin ve şimdi de dönüyorsun öz ülkene

Biraz umut, biraz da korku ile yükselecek ruhun Rabbine