in

Saat gecenin iki buçuğu

Saat gecenin iki buçuğu, saate bakmak artık anlamsız

Sonuna kadar açık perdeler, pencereler; hayat benden de gamsız

Nerede; o sevinçler, gülümseyen akşamların o hafif karanlığı da yok artık, bizler hep şanssız

Sevgiler, acılar, gülüşler hepsi de artık birer bayat anıdan farksız

 

Saat gecenin iki buçuğu, hatırlanmak ister o hatıralar ama bir türlü hatırlanmaz

Önümde bir kadeh şarap ve bir mektup, kafada o bitmiş tükenmiş düşünceler, her biri imkansız

Hiçbiri artık önemli değil, sadece içer durursun, her şeyi anlamak anlamsız

Önümde var bir defter, sayfalar bomboş; hayat da böyle bomboş, dolusunu düşünmek de mantıksız

 

Saat gecenin iki buçuğu, bu andan sonra saat artık işlemez

Her gecenin bir sabahı vardır derler, doğru mudur bilinmez

İşkence gelir artık bana her saat, gelen mektupların hiçbiri bana iyi söz söylemez

Sen ! Senin o bakışların ! Senin eserindir bu, beni artık bu kapandan çıkarmaz

 

Saat gecenin iki buçuğu, akıl ve mantığın yok olduğu artık bir gerçek

Düşler bunalımlar devridir devir, söylesek der her biri; ‘ Bu günler de geçecek. ‘

Yaşam derler uzun bir köprüymüş, gel git bitmez derlermiş ama bir gün bitecek

Ah ! Acaba bu kahrolası karanlık da sökülüp gidecek mi

 

Saat gecenin iki buçuğu, karanlığın gölgesinde yaktım bir sigara

Elimde bir kalem ve önümde bir kağıt, sığdırmak lazım kafadan geçen her şeyi on beş satıra

Birdenbire bir ilham gelir ya, ben de gelmesini bekliyorum işte bu ara

Bilmem gelir mi ki, gelmeyi ister mi ki, yanıt bulur muyuz ki binlerce cevapsız soruya

 

Saat gecenin iki buçuğu, karanlığa veda etmek artık imkansız

Kağıdı kalemi bıraktım, geçmişi sorgulamak artık mantıksız

Geçmişe bir sünger çektim, artık düşünmek tamamen gereksiz

Saat gecenin iki buçuğu, her şeyi umursamak artık anlamsız

 

Saat gecenin iki buçuğu, her şeyi bırakıp giderken ben ardımda

Işıklar sönük, karanlık diz boyu; anılar ve acılar yine bavulumda

O’nun hatırası bende bir yer etmiş, hatırlayacağım adını hep saklı tuttuğumda

Saat gecenin iki buçuğu, güneş doğar mı bilmem ama ben kalacağım sonsuza dek karanlığın ortasında

 

29.05.2015   21.16

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Turuncu Yazar

Written by Mehmet Metin

19 yaşında, hukuk öğrencisi. Uluslararası ilişkiler, yakın tarih, politika, edebiyat özel ilgi alanlarıdır. Kuru kalabalıklardan farklı düşünmeye çalışan, bu hayatta ayrıksı duran bir basit kimse. 2015 Adalet ve Dürüstlük konulu kompozisyon yarışmasında kaleme aldığı kompozisyon ile ikinci olmuştur.

Bir cevap yazın