Yağmur
Gece kokusu bir başka İstanbul’un
Bana hatırlatır seni
Bana hatırlatır sessiz geceleri
Sabahları dört gözle beklediğim
Bir serçeyi hatırlatır
Geçer serçe penceremin önünden
Güneş nihayet doğduğunda
Pencerelerdeki parmaklıklar
Yok oluverir o anda
Tepeler düzlenir
Trafik durur
Sen bana gel diye hemen
Adresimi bilmezsin
Bul diye yol gösterir leylekler
İstanbul’un sonbaharında
Bak hala beklemekteyim
Gözümden iniyor bir damla
Uykusuzluğun son saatleri
Gözümden iniyor bir damla
Dayanılmaz hasretin
Sayfalar bile yoruldu
Çizilmesinden üzerlerinin
Sayfalar bile yoruldu
Benimle birlikte beklerken seni
Oysa ne hoş
Beklemek bile seni
