Sürgün

Bir sürgündeyim

Rahmet diyarından sürgün edildim

Özgürlüğüm elimden alındı

Güneş yıllardır beni aydınlatmıyor

Ay ışıkları da ışımıyor gönlüme

Ben bir hata içerisindeydim

Nefsimi ilâh edinmiştim fark etmeden

Hep hâyallerle avutuyordum kendimi

Benliğim bendeki beni övüyordu

Anlaşan beni!

Benliğim bile düşmandı bana

Dostum! Hayır,hayır!

O zamanlar beni görmemeliydin

Yaşadıklarım beni tökezletiyordu

Hayatım böyle süregitti

İkiyüz yıl sonra bir hikmet ehlini gördüm

Söylediği hikmet dolu sözler

Huzur verdi kalbime

Ve İçimden kalktı bütün şüpheler

Nefsimin putunu kırdım bu sayede

Sonrasında Güneşte beni aydınlatmaya girişti

Ay’da seferber etti bütün Ay kırıklarını

Kalbime inen bütün perdeler

Kalktı bu sayede

Dostum! Beni şimdi de gwörmemelisin

Bu seferde günlerce ağlıyorum

Geçmişte yapmış olduğum hatalara

Hüzün benim etrafımı sarıyor ağladığım esnalarda

Ve bütün yaptıkları yeniden düşünüyorum

Günlerce bu derin üzüntüm devam ediyor

Üzüntü sonrası gözlerime ak düşüyor

Artık Yusuf’una ağlayan Yakup(a.s.) misalindeyim

O Yusuf(a.s.)’una ağlıyordu

Ben ise bütün hatalarım için ağlıyordum

Artık hiçbir şey görmüyordum

Her yer simsiyahtı

Bir gün bir ses duydum

Aklım bir tanımlama yapmaya çalıştı bu sese

Fakat nafile Dostum!

Bir türlü akıl erdiremedim bu sese

Ben bunları düşünürken ayaklarım yerden kesildi birden

Sanki bir yere yükseliyordum

Ak düşmüş gözler ile algılayamıyordum nereye yükseldiğimi

Ve sonra bir yerde durduk

Gözlerim birden kesik kesik görmeye görmeye başladı

Nerede olduğumu bilmiyordum dostum

Bir ses daha duydum

Gönlüm ferahladı ve anladım ki artık Rahman diyarındaydım

Sürgün edildiğim yere dönmüştüm

Günahlarıma ağlayışım döndürdü beni buraya

Şimdilerde artık aşk ile tefekkür hâlindeyim..