Dilber Tunçel
Tüm yaşam, kararlar üzerine kurulu; ya fedakarlık ya da bencillik temelli.
Herkes kendi hayatından sorumlu derken, aslında her seçimin başka hayatları bir şekilde etkilediğini unutuyoruz. Öyle sanıyoruz ki; sadece biz varız ya da sadece biz yokuz akışta. Bir başkasının acılarını görmezden gelerek, acılarımızı görünür kılmanın yolu yok mu hayatta? Zor günlerden geçiyoruz. Bu zorluk kimileri için keyfinden ödün vermek anlamı taşıyorken; kimileri için, hayattan kopmak demek. Başka hayatlar için fedakarlık etmek mümkün; ama tercih edemiyoruz. Yol ayrımlarındaki tüm kararlarda her şeyi ve herkesi dikkatte almamız gerekirken, sadece “ben” diyoruz. Çünkü düşünmek yorucu ve asla yorulmak istemiyoruz. Peki hangisi doğru?
