Bir gün…

Bir gün,

Şöyle güzel bir manzarada oturuyorum.

Bulutların ahenkle yer değiştirişinden,

Suyun melodisinden,

İnsanların koşuşturmalarından

Kendime dersler çıkarmaya çalışıyorum.

Yaşamın en doyumsuz halini getiriyorum gözlerimin önüne,

Sonra bir kez daha bulutlara bakıp

Şükrediyorum.

Yeşilin enerjisinden,

Mavinin her tonundan,

Beyazın tüm yaşanmışlıkları içinde tutuşundan,

Anlıyorum yaşanılacak güzel günleri.

Suyun sesine kulak veriyorum.

Tıpkı gizli bir mesajı fısıldar gibi usul usul akıyor.

Birbirinden habersiz kat kat binaları

Duvarlarından su sızan

Çamlarından dışarı bakmayı unutan insanları düşünüyorum.

Kafamı usulca kendi yaşantımdan çıkarıp doğaya bırakıyorum.

Usulca, hiç ses etmeden

Kirletmeden, yakmadan, zarar vermeden

Kuşların ötüşüne, balıkların yüzüşüne engel olmadan

Usulca.

Huzurluyum.

Hiç olmadığım kadar.

Ya da öyle diyip nankörlük etmeyeyim

Uzun zamandır olmadığım kadar.

Şimdi usulca yanıma oturuyor huzur

Hava hafif serinledi.

Rüzgarın yumuşaklığı ile kulağıma fısıldıyor.

Endişe yok, kaygı yok diyor.

Yaşam var içinde binbir türlü şey ile.

Ardından kafamı kaldırıyorum yeniden

Mavi ile yeşilin doyumsuz uyumu.

Bak şimdi bir köpek durdu önümde

Doğanın tadını çıkartıyor.

Bir adam geçti adımlarını saymadan,

Kim bilir kafasında neler var

O da mı huzuru arıyor?

Bak şimdi huzur ona da fısıldayacak usulca.

Burdayım diyecek.

Mavinin her tonunda.

Yeşilin ahenginde

Sizinleyim.

Bir gün,

Doğadayım.

İnsanların hem ardında

Hem de arasında.

Güneşi anmadan geçmeyeceğim

Yüzüme yüzüme vuruyor ışığı

Bir yandan terleyen sırtımı ısıtırken,

Bir yandan ışıl ışıl parlıyor.

İşte doğanın enerjisi burada diyor.

Selam veriyor ve uzaklaşıyor.

Yeni ışıklara, aydınlıklara.

Yanı başımızda olan her güne..

Doğanın içinden sonsuz sevgilerle.