Kadeh

Gidişine ağladığım kadar içiyorum şimdi, kadeh kadeh doluyor gözbebeklerim. Her şey eskisi gibi olmayacak biliyorum. Ağlamak istemiyorum ama gözlerinden bulaşmış bana, en ufak sancıda ya da seni hatırlayınca sulanıyor gözlerim. Onlar da haklı öyle biriydin ki sen; giderken yapraklar döküldü, gök gürültüsü üzerimde gürledi ve tam kalbime yıldırım düştü. Güzelliğine şarkılar yazmış şiirler söylemiş değilim. Kabul ediyorum. Kaç tane şiir yaktım bilmiyorsun. Kaç şarkıyı sildim, unuttum. Hangisinin senden güzel olduğuna karar vermek şöyle dursun kıyas bile etmedim. Eşin benzerin yok dedim ya hiç yoktu, eksik demişim, affedersin.
Kedere bağladığım günleri teker teker çekiyorum. Yokluğunu hissetmemek elde değil. Hep bir yanım eksik gülüşlerim yarım. Eksik işte sana dair ne varsa söz, kelime hatta hayatım bile eksik. Yarım yamalak yaşıyorum. Bütünlüğüm kalmadı paramparçayım. Kırık dökük değilim kırılmadım sana ama üzgünüm, biraz yorgun. Sabahlara uyanmak için günümü aydınlatman gerekiyor fakat ayılamıyorum bile. Her şey güzeldi. Her dakikam seninle olunca anlamlıydı. Şimdi sen yoksun mutluluk uzak, huzur batmak üzere olan gemide görünürde liman da yok.
Aşka yelken açarken sığınacak liman bakmaya gerek duymadım çünkü benim senden başka gidecek limanım, şehrim, evim yoktu. Denizin ortasında kalakaldım. Can yeleği bile almamışım. Batıp çıkıyorum deryaya. Ellerini ısıtan ellerim havada gelip kurtaracak olursan diye. Ümidim de yok ya yine de bekliyorum işte. Karamsar da değilim. Karamsar olsam gel kurtar diye çırpınmam hatta gemimi kendim yakarım. Umuda yolculuğa çıkmıştım. Niyetim seksen günde devri sen yapmak değildi. Her halinde günlerce kalmak istiyordum. Her kızmanda demir atmak ve seyretmek istiyordum. Hâlâ istiyorum. Çünkü ben seni yaşamanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. Anlamlarına anlam yüklediğim kelimelerimi sana söylemek istiyorum. Ben edebiyatı şiiri sevdiğimden çok sevdim seni. Hiçbir ölçüye sığdıramadım. Aruz bile çaresiz kaldı ama sen bilmiyorsun. Bilmeni istemiyorum bilme yine bilmeden böyle sevilmek ve sevebilmek insana çok daha iyi geliyor.
Paragraflara sığmayacak kadar büyüktün sen, küçük hanım. Dünyayı bilmem kaç kere dolanan damarlarımın içindeki kandın kadınımdın. Mazimde kalan en güzel hatıram, gelecek ümidim, özene bezene sevmek için kendimi hiçe saydığım, gamzeli kadın. Hatıram sende kalsın, sevgim sana olsun. Beni hatırlamasan da nasıl sevdiğimi hatırla. Hatta hiç unutma! Hep bir yerde karşılaş benimle o zaman daha iyi anlayacaksın dediklerimi, diyemediklerimi, olamadığım için diğer insanlar gibi. Ama sevgimi yabana atma, en çok ben sevmiş olacağım seni en çok sen…