in

Ritüel

Bir kelebek kondurmak dokunuşlarınla, bir gününe bu matemli bulutların.

Oysa tuzla buz oldu her şey ve yıkıldı renkler kanadından kelebeğin.

Sana sarılan bir parça gözyaşı, o bin bir renkle uğurladığın.

Veda busesi ölümün dudaklarındaki.

Ya kaçıracaksam ilhamımı boca ettiğim tüm perili kelimeleri ve seni de uğurlayacaksam hiçliğe.

Bari adını aşk koymuş ol şu sırnaşık kedinin.

Kimi zaman hırçındır, uyar onu sevenleri.

Severken incitenle işi olmaz nankör hisli senelerin.

Yok ederken bir nehri sessizliğin, savur küllerini kırıklarla ve kurut avaz avaz küfürlerle çocuk küslüğünü.

Soğut yüreğini, sükuna vurulan efsuna göm tüm acıları.

Doğuşuna bırak kendini geceden kaçan bi çarenin ve kapa gözlerini yalnızlığın sıkışık koynuna.

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Okur

Written by İrem Demirel

Anadolu Üniversitesi- MATSE

Bir cevap yazın