Elif Nimet Gülseren
Teşekkür ederim sevgili, teşekkür ederim.
5 yıldır bitmeyen sevgimi bitirdin. Kaldırım başında beklediğim sokağımda belirsin dediğim tek insanı unutturdun.
Ne gemiler yaktım o adam uğruna, ne savaşlar ilan ettim, ne kalkınma planları soktum hayatıma bilemezsin; tahmin bile edemezsin, en önemlisi ne yazılar yazdım da oda düştü her bi damlada ruhuma. Canım yandı da bir bardak su dökemedim acıma.
5 yıl ekmeksiz susuz yaşadım sanki, her köşe başında onu bekledim. Sabah uyandığımda kapımda belirsin diye dua ettiğim, geceleri ilmek ilmek gözyaşıma işlediğim adamı unutturdun sen bana.
5 yılda kimler sarılmadı bana ama ben onlara sarılamamıştım daha, içimdekini bazen anlayan oldu devam etti hayatına, bilmiyorsun hiç bir şeyi bilemediğin yüreğim gibi, ağlıyorum şu an geçmiş yaşadıklarıma, senin yaşattıklarına hayatına değer kattıklarına…
Hiç bir insanı hayatından çıkartmak zorunda kaldın mı? Sabah sigaranı gözyaşınla yaktın mı mesela? Haberlere baktın mı yaşıyor mu diye? Bakmadın sevgili bakmadın işte! Sen bana bu adamı unutturdun sevgili. 5 yıl sonra yanına gittiğimde yüz kişinin içinde ağladım hiç umursamadan ben, sadece ağzından iki güzel kelime çıksın diye kimseyi umursamadım ağladım gözlerimi silişimi gördü de yüreğimi göremedi be. Sesini duymak için delirdiğin biri oldumu hiç engellenen numarana inat onlarca numaradan aradığın oldu mu birini hiç. Olmadı sevgili işte sen bana bu adamı unutturdun sevgili.
Bekledim sevgili nasıl bekledim sarılıp ağlardım anneme. Anne gelir mi diye! gelmedi sevgili. İşte sen bana bu adamı unutturdun sevgili. Yanan neydi içimde bilmiyordum o zamanlar şimdi biliyorum benmişim sevgili.
Onlayken kullandığım çay kaşığını bile unutmadım ben. Aldığı kuş 6 yaşına bastı şimdi. işte sen bana bu adamı unutturdun sevgili.
Her gecede, duamda her sabah yanımda olsun istediğim adamı senin yanında unuttum. Anne ben ölüyorum dediğim çok oldu benim dayanamadım yokluğuna ama sabah yine kalktım yine bekledim sevgili. Güneş oldu, gökyüzüm oldu beni izleyen, geceleri üstüme çöktü gelmeyecek bitti korkusu, sabah yine vazgeçmedim yine bekledim ben. 5 yıl bekledim ben.
Yanındayken bir şiir açtın ya ben koltukta sen yerde nargileni içiyordun. O gün arkanda sen görmeden ağladım ben, arkanı dönme de ağladığımı görme diye dua ettim.Döndüğünde nasıl gözlerimi sildiğimi bilemedim. Diyordu ya şiirde kadınlar sessizce gider ve asil gider ben öyle yapmıştım sevgili. Bana yakışanı yaptım senden ayrıldığım gibi.
İçimde artık sen varsın ve ben bunları tekrar mı yaşayacağım bilmiyorum ama artık daha tecrübeliyim sevgili. Sevmek güzel şey sevgili yazmakta. Senden de gittim işte sevgili. Seni seviyorum, nerede, nasıl, kimle olduğun pek ilgilendirmiyor beni iyi ol yeter sevgili. Belki aklına gelirim belki hiç gelmem, olsun sevgili sen bana bunu unutturdun bana yeni bir acı verdin ya teşekkür ederim sevgili, teşekkür ederim. Aklımda artık sen, beklediğim sen, zikrettiğim sen, yazdığım sen. Yalnız bunun için seveceğim seni.
Teşekkür ederim sevgili,
Güzel yazan bayan
