Cansel Taşkın
Tenimi yakan nefesin
Gölgemde bir yara olmuş ağlarken
Gecenin bir yarı
Sokaklar bomboş
Yüreğim tepkisizce izlerken bedenini
Bir an akla takılır tüm yaşantılar
Eğilir gönlüm yurdunun kafeslerine
Süzülen bir kuşun nefeslenmek için oturduğu bir ağaç gibi
Dinlenme yeriydi gönlüm, yüreğinin
Ne zamanki hissettin vakit geçti artık
Sallanıp attın beni dallarının arasından
Gökyüzünün mavi duraklarına uçtum
Hiç bilmeden
Dökemedim içimdekini
Açamadım ederinin değerini sana
Neydi aslında?
Var mıydı ederin yüreğimde?
Kederim saklı mıydı yoksa o mahzende?
Hiç bilemicem.
Zaman düşünmenin kafayı sıyırttığı zaman
Nedenini bilemediğin şeylerde
Umutsuzca kıvrandığın, cevapsızlaştırıldığın zaman.
Hele bir gelsin, zamanın ötesi
O zaman açacağım içimi sana
Ufak ufak parçalar halinde
Yükseleceğim teninin caddelerine
Ama vakit gelene dek,
Saklıdır yüreğim
Bilesin.
