Ölmedim Yaşıyorum

Ölmedim yaşıyorum hele şükür bugün de

Gözlerim göğe bakıyor, görüyor

Sesini işitiyorum uzaktan vapur düdüklerinin

Bir camide yankılanan ezan sesinin

Ve bir parça hüzün kokan şiirlerin arasında

Ölmedim yaşıyorum.

Kokusunu alıyorum bir lokantanın önünde,

Nar gibi kızarmış tavuğun.

Vefa’da, bozacının dibinde

Sıcacık tarçın kokan sahlepimi içiyorum.

Bozacı kızgın, sert ve anlayışsız,

Bilmiyor ki bu şehrengiz yapayalnız.

Bugün de açmış çiçekler, kokusunu vermiş kırlara,

Ağaçların altı yine gölgelik, bir genç işte sigara tüttürüyor.

Bugün de yaşıyor herkes günlerden birini,

Çamlıca’da kopan ilhamla yazıyor şair yeni şiirini.

Ölmedim yaşıyorum yine diyerek bugün

Ellerim göğe uzanıyor, aklımda o bitmeyen sürgün;

“Allah’ım,” diyorum, bu canımı erkenden alma.

Hayat bu kadar güzel, yaşamak bu denli tatlıyken,

Mevsimler bile bitmedi daha, göremeden açan ilk çiçekleri,

Ölmeyeyim; yazık olur.

Gitmesem buralardan,

Daha yaşıyorum” desem,

Yaşamak için yine bin türlü bahane üretsem.

Soluduğum havada, içtiğim suda yahut da bir kısa bakışta

Tutunacak bir ümit dalı bulsam

her gün yeniden yaşasam,

Ölümlere inat, biraz daha dünyada kalsam.

İlham perileri uğrarken her an yanıma inceden,

Üşenmeden konuk etsem ben,

Sarı renkli kuşe sayfalarıma.

Elimde kalem, gönlümde umut, aklımda sevgi,

Desem ben: “yine ölmedim yaşıyorum bugün de.”

Daha çok geçilecek yollar, konaklar var,

Daha okunacak çok kitap çok hayatlar var.

Yıkılmadığım şeylere önümde set çekip,

Yaşasam, ümit etsem ben yine yaşamak için.

Göğe baksam yıldızlarımla yine geceleyin,

“Bakın ben ölmedim, yaşıyorum” demek için.

Nicedir beklediğimi bir satırda, dizelerde yeniden sevsem,

“Bak ben yine ölmedim yaşıyorum, diyerek, başucunda ölsem.