Ezgi Esra Durğut
Ölmez de sağ kalırsak sevgilim
Kayıplarımız da olmazsa hani
Güneş doğarsa tüm sıcaklığıyla üzerimize
Dağılırsa bu kara, bu hasta bulutlar
Yollara inersek bir de el ele
Sokaklara çıkarsak yeniden
Yediden yetmişe
Öpüşürsek kuytularda uzun uzun
Kahkahalar atılırsa en içten
Hani ölmez de sağ kalırsak sevgilim
Bir de biterse bu hasret bizi bitirmeden
Umut işte.
Kayıplarımız oldu sevgilim
Kara haberler sardı dört yanımızı
Ciğerimizin ta köşesi değil belki
Ama köşesi işte birilerinin
Birileri umudu kaybetti belki
Bizden uzak bir yerlerde
Ne kadar sürer ölüm acısı
Milenyum çağında
Yirminci asırdan daha mı kısa*
Elimizdeki tek şey gökyüzü sevgilim
Yarına dair
Umuda dair
Haberler kara
Ölümler kara
Öyle uzak geliyor günler
Geceler öyle kara
Geçecek elbet
Elbet geçecek
Sokaklarda insanlar
Bir rüyadan uyanmış gibi
Bir rüyadan uyanmış gibi acılar
Bir rüyadan kahkahalar
Umut sevgilim
Senin var olman bir yerlerde
Benden uzak
Nefes alman
Nefes vermen
Yaşaman umut işte.
