Zihnimin çığlıklarında sağır oluyorum yine… Yine onlarca soru, onlarca cevap ve bir o kadar da cevaplanamayan sorular… Çığlıklar yüreğimin derinliklerine iniyor. Nefesimi kesiyor. Sanki her an içimde bir fırtına kopacak diyorum…
Korkuyorum… Sessizliğimle bağırmak istiyorum. Söylemek istediğim onlarca şeyden en azından birini haykırmak istiyorum. Ama yapamıyorum… Yapabildiğim tek şey susmak oluyor… Susuyorum… İçimdeki kelimeler beni boğarken, kimseden yardım isteyemiyorum… Sadece zihnimdeki çığlıklarda sağır oluyor, sessizliğimle daralıyor ve kelimelerimle boğuluyorum…