Görev

Gökyüzü masmaviydi ama Adamın içi bulanıktı.
Daha fazla erteleme yapılması imkansızdı.
Artık Zorunluluktan dolayı bir şey yapmak istemiyordu.
Şu ana kadar her şeyi zorunluluklardan dolayı yapmıştı.
Etik değerlerini sürekli alt üst ederek , son noktaya gelmişti.
Tam tetiği çekecekken burada yamacın tepesinde donmuştu.
Koşullanmalarının son noktası burasıydı.

Kulağındaki minik mikrofondaki ses ona
” Görevine devam etmesi gerektiğini söylüyordu. ”

O  yapmasa bile görev bir şekilde devam ederdi. Aslında süreci durdurmasına olanak yoktu.  Ama içinde bir yerlerde bir ses
“ Umut var “ diyordu.

Son patlamayı yapacak olan bulut kümeleri hazırlanmıştı.
Havayı kontrol edebilen bir araç, beyaz bulutları , intikamcı
gri bulutlara çevirmişti.
Son tetikleme  Adamın elindeydi.

Geçen yaz aşağıdaki köye açık bir zihinle gelmişti.
Tamamıyla  görevine odaklanmıştı.
Eğitmeni  ile sürekli konuşuyordu , bu şekilde görevine ait
düşüncelerini canlı tutuyordu.

Köy halkı ile ilişkileri güzeldi.
Köy’deki güneş enerjisi panellerini düzenlemiş, Düzenli çalışan makineler pompaları harekete geçirmiş. bu sayede
Köy’ün sulama sistemleri düzelmiş, tarlalarına bereket gelmişti.

Köy halkının bilmediği bir şey vardı.
Bu köy hem bir deney hem de bir ders için seçilmişti…
Köy,  hava olayları ile yok edilecekti.
Bu işlem için saha çalışmasını Adam yürütüyordu.
Adam bir şekilde köylüleri ikna ederek güneş panellerinin
sayısını arttırmıştı.
Adamın elindeki özel bir tetik güneş panellerini aşırı ısıtacak, bu şekilde yüzey ısınacak ve  “ Bulut Hava Silahı “  bölgeyi yerle bir
edecekti.
Adam  sakin bir şekilde  görevine odaklamıştı.

Yetim bir kız çocuğunu çırak olarak yanına almıştı.
Kız,  mültecilerden birinin babasız çocuğuydu.
Son savaşta  yaşadığı korkunç  şeylerden dolayı kız konuşamıyordu.
Adam , bu çırağı sessizliğinden dolayı uygun bulmuştu ona güneş panellerini  öğretti. Çırak da görevini çok  iyi bir şekilde yaptı.

Yaz bitti kış geldi görev zamanı ortaya çıktı.

Adamın , Eğitmeninin başında olduğu ekip “ Hava  Silahı “ nı
tamamlamıştı.
Silah başarılı bir şekilde denenirse,  yönetimin önünde hiçbir  engel kalmayacaktı.
Kış gündönümünde sistem çalışacaktı.

Adam ,  çırağa yapılacak son işleri söyledi ve tetik ile  beraber yamacın tepesine çıktı.
Aşağıda köy ve  çevresindeki yarım daire şeklinde tarım alanları gözüküyordu.
Güneş panelleri ile bir gül çiçeği şeklinde yapılandırılmıştı.
Paneller,  güneşin hareketine göre yer değiştiriyordu.

Gri bulutlar köyün üzerine toplanmışlardı.
Mikrofondaki ses işaret verilince  “ tetiğe basmasını  “ söylüyordu.
Adam duygularını yendiğini sanmış ,  görevine odaklandığını düşünüyordu.
İşaret verildiğinde  tetiğe  basmaya hazırdı.

Bulutlar griden siyaha dönmeye başladı.
Yaklaşan kasırga alametlerine benzeyen etkiler  kuş sürülerini harekete  geçirmişti.

Adamın gözündeki  “ Yakınlaştırıcı  Lens “  çırağı gösterdi.
Çırak, gül çiçeği panellerinin ortasındaki ana panelin elektroniklerini tamir ediyordu.
Adam, Çırak ile geçirdikleri günleri düşündü.
Bu kızı,  cahil bir mülteciden başarılı teknisyene dönüştürmüştü.

Adam yıllardır görevler ile sürükleniyordu, prensipleri uğruna yüzlerce yıkım görevinde yer almıştı.
” Neden yıkım görevlerini kendine çekiyordu. ” ,
“Neden bir görev  insanıyken, yıkım insanına dönüşmüştü.”
Sorular,  Adamın zihnini dolduruyordu.

Mikrofondaki ses emir verdi  ” Tetiğe Bas ” diye…
Adam elindeki cihazın düğmesine basmak  için baş parmak  kasını hareket ettirmeye çalıştı ama kasları donmuştu.
Yapamadı, cihaz elinden düştü.
Adam yere oturdu mutlu bir gülümseme vardı yüzünde ,
prensiplerini aşmış,  zihinsel kalıplarını kırabilmişti.

Fakat  Adamın bilmediği şeyler vardı.
Hayat,  zihnimizin dışındaki  şeylerle de yönetir.
Tabi ki aslında onlarda içimizden gelir.

Eğitmeni , Adamın yaz boyunca gözlemiş gerek köylülerle  gerekse çırak ile olan ilişkilerini incelemişti.

Böyle görevler  için yetiştirilen adamların görevleri yapmamaları
durumunda,  aradaki insan faktörünü ortadan kaldıran,   başka alternatifler geliştirilirdi.

Adam tetiğe basmayınca ” Alternatif ” devreye girdi.
“ Zihin Çipi “ aktif oldu.
Adamın yüzündeki gülümseme karanlık bir ifadeye dönüştü.
Tüm zihni temizlendi.
Çip,  yeni direktifleri girdi.
Adamın donmuş kasları harekete geçti.
Tetik basıldı.

Gül şeklinde panel bir anda ışıdı.
Ortasında çalışan çırak eriyerek öldü.
Işın havadaki gri bulut kümelerine  çarptı.
Bir anda bölgedeki moleküler yapı değişti.
Canlı cansız tüm katı ve sıvı maddeler atomik bir buluta dönüştü.

Adamın,  Eğitmeni bölgenin son canlı uydu görüntüsüne baktığında,
bölgenin  tamamıyla  Ay yüzeyine andıran ölü bir görünüşe
dönüştüğünü gördü.

Adamın  Eğitmeninin  de  dediği gibi  ” Bir görev sonuna kadar  açık ve net zihinle yapılmalıdır.  Sonuçlar ne olursa olsun    emirlere sonuna kadar uyulmalıdır. “