Eyüpcan Işık
Hıçkırıkla yoğrulmuş bir ses: “Dur nereye gideceksin?,
sen dememiş miydin, yüreğimi acıtıyor hasretin?”.
Döndü genç adam, karşılaştı gözler:
“Merak etme, zaman bir gün acını da perdeler.”
Kapı başında dikildi, giydi dertlerden yamalı bir ceket.
Belliydi yürekten atılması gerekenler: kin, nefret, haset.
“Gidiyorum.” dedi son kez, ayaz vurmuş gözleri sulandı birden,
Bilirdi ayrılmaması gerekirdi evden.
“Ne ararsın gözlerimde, suçum mu var benim?,
Gideceğim dediysem giderim,
Su dökmeyin arkamdan, gözyaşlarınız size yeter,
Elbet bir gün yollarım size oralardan haber.”
