Hep söylerim, zor karar veririm.

Her çocuk balon sever. Ben de çok severdim, hâlâ severim. Küçükken annem hayatımdaki balonların gün geçtikçe artacağını söylerdi. Renklerini kendimin seçeceğini ama hangisinin ne zaman patlayacağını bilmeyeceğimi de eklerdi. Hiç anlayamazdım. Balonlarımın sadece baloncu gördüğümde artacağını sanıp her gördüğümü ister, her seferinde farklı bir renge yönelirdim. Aylar geçtiğinde odamda bir sürü balon vardı, bambaşka renklerde, bambaşka zamanlarda alınmış. Zamanla çok yer kaplamaya başladıklarından bir kutunun içinde toplamaya başladım sönenleri, patlayanları. Çocukluğumun tamamı onları biriktirmekle geçti anlayacağınız. Bir süre sonra kutu yetmedi, bir yenisine geçtim. Yaşım büyüdü, ben büyüdüm. Hepsini özenle sakladım… Annemin ne anlatmak istediğini yıllar yıllar sonra anladım, hayat bana aslında minicikken özetlenmişti de haberim yoktu. Balonlar hayatıma girenlerdi. Hepsi farklı kişiler, kişilikler oldukları için de farklı renktelerdi. Her biri zamanla sönmüştü.
Kimi hayatımda bulunmaması gerektiği için, kimisi de ömrü o kadar olduğu için. O yüzden hep söylerim, zor karar veririm. Balon seçmek zor bir şeydir, annem öğretti.