Ezgi Esra Durğut
Bütün acılarımın dermanı
seni gördüğüm an gelecek
biliyorum.
Yanağını bir kez okşasam
geçecek her şey.
Kokunu içime çekip
ciğerlerime çiçek açtırırken
ellerin belimde,
dönecek dünya
bize ibadet edercesine.
Bir fotoğraf var elimde
nasıl içten gülebilirse bir insan
öyle gülmüşüm
bir gülüş nasıl aşk anlamına gelirse öyle.
Gözlerim kapalı
gözlerin kapalı.
Gülüşümden öpülmüşüm.
İşte öyle.
İşte öyle sevdiğim.
İnsan hasretteyken
bir fotoğrafı saatlerce izlediği de oluyor.
Gözlerini kapasa bile görmeye devam ettiği.
İnsan hasretteyken ağladığı da oluyor bazen.
Ağlarken yüzünde bir tebessüm.
İnsan hasretteyken…
Ve biliyorsun sevgilim.
Her özlemin dinişi var bir de.
Her ayrılığın kavuşması.
Dokunuşlar var birikmiş.
Öpüşler var alev alev.
Daha da güzeli var sevgilim.
İzlemek var seni uzun uzun.
Yürüyüşün, gülüşün…
konuşurken dudakların var.
Uyurken sen…
sanat eseri.
Hafızaya kazımak var
bir sonraki hasret için,
bir sonraki vuslata kadar.
Kavuşmak var sevgilim.
Sana kavuşmak.
Ölümden dönerken alınan ilk nefes gibi.
