Ezgi Esra Durğut
Ben seni göğsümde uyutmuştum.
Sen beni göğsünde uyutmuştun.
Şimdi başka yastıklar
taş olmaz mı bize?
Gözyaşlarımı silmiştin öpüşlerinle.
İçimi ısıtmış,
göğsümde çiçekler açtırmıştın.
Baharı getirmiştin göğsüme.
Şimdi başka baharlar
zemheri değil mi bize?
Nefesini dinlemiştim sen uyurken
rahat nefes al diye.
Ellerin yüzümde uyutmuştun beni
kabuslu gecelerde.
Kokunu huzur,
nefesini nefes bilmiştim.
Şimdi yalnız uykular
karabasan olmaz mı bize?
Çorbalar yaptın hasta olduğumda.
Çorbalar yaptım hasta olduğunda.
Sen iyileş diye vardı tıp tarihi.
Şimdi başka ilaçlar
zehir değil mi bize?
Gözlerine dalmıştım her saniye.
Seni ben anladım sanmıştım.
Beni sen anladın sanmıştım.
Şimdi anlaşılmak
cehennem olmaz mı bize?
Dokunmuştum vücuduna, hayatına.
Dokunmuştun vücuduma, hayatıma.
Şimdi başka vücutlar,
ayrı hayatlar ölüm değil mi bize?
