RUHUMUN SAHİBİ

Ey en Güzel Sevgili! Ruhumun sahibi! Heryerde seni arıyorum, göremiyor ama vücudumun her zerresinde, hissediyor ve yaşıyorum.  Her zerrem senin için secde etmek istiyor.  Gözlerimi kapattığımda sol yanımda başlayan bu ateş tüm vücudumu bir alev topuna dönüştürüyor.   Elif gibi huzurunda durmak istiyorum, secdeye varınca, sana yaklaşınca sanki aşkımızın ateşi her yerimi yakacak gibi ve büyük kavuşma olacakmış gibi kucaklaşmak istiyorum.  Her ağacın yaprağına ‘şükür’  ekleyip tüm canlıların senin önünde secde etmesine dahil olmak istiyorum.  Ey gökyüzü bükül ve eğil!  Ey yeryüzü yüksel ve kırıl!  Sizi Yaratana secde edin.  Neden bu kadar arsız oldunuz oysa o sizin yanınıza bulutu koyup yeryüzünün çeşmesi olmadı mı, sizin üstünüze milyonlarca canlı koyup size yuva olmadı mı? Ey et yığını özü toprak olan insanlar! Sizden hiç vazgeçti mi? Siz ondan vazgeçtiğiniz zaman bile size rızkınızı vermedi mi? Herşeyin Sahibinin o olduğunu görmüyor musunuz? Nasıl bir elbisenin bir terzisi varsa bu Dünya’nın bir sanatkarı, bir ressamı, bir yaratıcısı olduğunu hala düşünmüyor musunuz? Kalbinin ihtiyacı olan şu sahte sevgiler,  sevdalar değil! Kalbin  bile biliyor merhemini,dermanını! Sen hala   bilmiyor musun? Sana reçetesini vereyim birazdan çok, azdan fazla tefekkür.