Bahçe

Küçük bir ev vardı

Sıcak, yeşil ve samimi

Bahçesinde kahvaltılar yapılır

Oyunlar oynanırdı bu vakit

Her mevsimi ayrı güzel yaşatırdı

Bahçe insanı huzura alıştırırdı

Belki de bu yüzden hep oradaydı Babam

Ne görsem elinde sigara, bahçeye dalardı

Kapardı gözlerini ve hissederdi

Şimdi bende gözlerimi kapadım

Hissettiklerim acı ve yargı

Böyle olmayabilirdi dediğim her şeyde

Yine bir üzüntü vardı

Şimdi gitmeye çok uzağım ama zorundayım

Artık bahçeye çıkıp seninle olan sohbetleri hatırlayamayacağım

Artık sigarayı söndür Baba diyemeyeceğim

Yıldızlara bakıp bana dilek tutturmayacaksın

Ve tekrar buluşuncaya kadar aynı yerlerde

O yıldız hep bizim olacak

Hatırladığım sana ve bana

Kalan bütün hatıralarımıza

Bahçemize iyi bak Baba

Ben yıldıza iyi bakacağım