SUÇU YOK ŞİİRİN, ADI KONMAMIŞ SADECE

Biz seninle

Bu şehre

Bu dünyaya sığmayacak

Yetimliğini paylaşıyoruz sevdanın.

Ve sen bundan habersiz,

Aldırış etmeden uzayıp giden gölgene

Beni hep ardında bırakıyorsun.

Aynalarında biriken kadınların

Kırık yüzlerinde,

Düşen yakalarını düzeltiyorum.

Sesim kesiliyor

Olmadığın odalarda,

Bilmiyorsun.

Yorgun gecelerin ardından

Sığınmak gibi biraz,

Biraz faşistce

Demir atıyoruz yatağımıza,

Birbirimizi hırpalıyoruz.

Ellerinle tuttuğun ayazı

Yüreğime çalıyorsun.

Mütemadiyen

Diri tutuyorsun

Geçmişle olan kavganı.

Bir yandan da

Beğenmeyip anıları,

Karartıp gözlerini

İteliyorsun

Koltuğunun arkasına.

Yalın ayak çıkıyorsun sokaklara

Sokaklar üşüyor.

Sakallarınla örtüyorsun

Yalnızlığına açılan kapıları.

Hep gülüyorsun

Cesaretimin altında

Bir enkaza dönüşürken ben.

Hem dilinde gül bahçesi de yok senin

Örseleyip durduğun yüreğinden belli.

Anlayacağın biz seninle

Bu şehre

Bu dünyaya sığmayacak

Yekliğini paylaşıyoruz ayrıklığın.

Hep buluşuyoruz

Hiç kavuşmuyoruz

Ondan.