Ezgi Esra Durğut
Ben bıraktığın yerdeyim sevgilim.
Göğsümdeki ağırlık bıraktığın yerde.
Yatağımın sağındaki soğukluk bıraktığın yerde.
Artık her sabah ağlayarak uyanmıyorum ama
sigaram her sabah elimde.
Çok sigara içersem kızardın ya sen
günde üç pakete çıktım yokluğunda
belki kızmaya gelirsin diye.
Ben bıraktığın yerdeyim sevgilim.
Evim de bıraktığın yerde.
Yolu unuttuysan söyle,
ben geleyim.
Yakmak istiyorum bu evi biliyor musun sevgilim?
Hep yokluğunu vuruyor yüzüme.
Gülmeye çalışıyorum sen gülmemi seviyordun diye
ama içime attığın ölü toprağı hala üzerimde.
Bekliyorum beklemesine de
senin geleceğin yok.
Ben bekliyorum yine de.
Öle öle bekliyorum.
Beklemek de öldürüyormuş insanı, biliyor musun?
Yokluğun onu da öğretti işte.
Ben bıraktığın yerdeyim sevgilim.
Sen neredesin?
