in

Sana Gelmek

Sana gelmek eve dönmek gibi.

Hani insan kendi evinde, kendi yatağında bile rahat edemez. Hayatı boyunca olduğu her yerde aklının köşesinde bir cümle vardır hep: Eve dönmek istiyorum. Sonra evine girer. O cümle hala aklının köşesinde. Büyüdüğüm eve dönmek istiyorum diye düşünür, aile evine. Döner. Belki kısa bir tatile, belki yerleşmeye. O cümle hala aklının bir köşesinde: Eve dönmek istiyorum.

Hayatım boyunca evimi aradım. Yirmi beş yıl uzun bir ömür değil, evet. Ama hep gurbette gibi geçince bir asır geliyor insana. Gittiğim her yerde, yaşadığım her evde hep eğreti kaldım. Hep eve dönmek istedim, ev neresi bilmeden.

Sana gelmek eve dönmek gibi.

Nihayet güvende hissetmek sana gelmek. Huzurla uyuyabilmek. Uykuda bile susmayan o cümlenin zihninden silinmesi insanın. Yıllar süren gurbetin bitmesi.

Sana gelmek eve dönmek demek.

Tüm maskeleri atabilmek nihayet yüzünden. Başkalarının üstüne tutturduğu kıyafetlerden sıyrılabilmek. Başını huzurla yastığa koyabilmek demek. Nihayet nefes alabilmek.

Sana gelmek kendine dönmek demek.

Ve senden gitmek zorunda kalmak öyle bir şey ki; yıllarca aramışsın evini. Bulmuşsun. Girmişsin. Isınmışsın. Uyumuşsun. Karnını doyurmuşsun. Toprağın altından çıkmışsın sanki, nihayet nefes almışsın. Ve birden kapı dışarı edilmişsin evinden. Kapının önünde kalakalmışsın. Kapıyı çalsan açan yok. Anahtarın yok. Dışarısı karanlık ve soğuk. Dışarısı korkunç. İnsanlar bekliyorlar seni o çitin gerisinde. Ellerinde bir sürü maske. Adım atamıyorsun o evden uzağa. Bir adım bile atamıyorsun. Elin kapının kolunda. Kapıyı açamıyorsun. Evine dönemiyorsun. Oysa tüm hayatını o evin özlemiyle geçirmişsin. Toprak yeniden açılıyor evin hemen önünde, seni içine geri çekmek için. Kalakalıyorsun öyle.

Sana gelmek eve dönmek.

Senden gitmek…

Ben insan kendi evinden nasıl gider bilmiyorum.  Beni evimden etme.

İnsan gurbette de yaşar, biliyorum. Ama beni evimden etme.

What do you think?

6 Beğeni
Upvote Downvote
Sarı Yazar

Written by Ezgi Esra Durğut

Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi mezunu. Hayatta yazmaktan başka çıkış bulamayanlardan, kelimelerle sığınak yapanlardan. Herkes kadar yalnız, herkes kadar kalabalık bir kaç cümleden ibaret.

Bir cevap yazın

Bir Yorum