Kaan
Hikayeye başlamadan önce üzülerekten şunu belirtmek isterim bu benim şu anlık buraya yazacağım veyahut oluşturacağım son hikayedir (aslında uzun süredir yazmayı planladığım bir hikaye vardı lakin şu an yazdığım hikayenin konusundan daha neşeli bir hikaye idi) belki bir gün tekrardan yazarım, yazdıklarımı okuyan herkese teşekkür ederim şimdiden.
Oluşturduğum hikayelerin hepsinin başlıkları bildiğiniz gibi Türkçe karşılığı olmayan ama derin bir anlamı olan kelimeler. Bu da onlardan sonuncusu, aydınlığınız her zaman solunuzda olsun, neyse lafı fazla uzatmadan sizi hikaye ile bırakayım.
Evvel zaman içinde, kalbi karanlık tarafından yutulmuş, içi dışı bir adam varmış. Bu adam herkes tarafından kötülenmiş, kötülüğe uğramış. Çünkü ne yaparsa yapsın içinden ne geliyor ise öyle davranırmış, içinde kötülük yokmuş. Kendisinden uzak ama bi’ o kadar kalbine yakın birisi bu adamı bulmuş. Ve sonunda o kalbi karanlık tarafından yutulmuş olan adam mutlu olmuş ama korkuyormuş karanlığa tekrar düşmekten çünkü tek başına düşmek ya da çıkmak canını acıtmazmış, çıkartan tarafından tekrar o çıktığı karanlığa düşmekten korkuyormuş.
İçinde bir korku oluştuğu zaman her zaman gerçekleşiyormuş çünkü hayatı boyunca korktuğu ne var ise hepsi başına gelmiş. Bu sefer öncekiler gibi bu korkunun gerçekleşeceğini düşünmemiş, düşünmek istememiş. Her şeyi kendi renginde görmeye başlamış, gecenin parlaklığını, günün sıcaklığını, Ay’dan Güneş’e kadar bütün güzellikleri vücudunda hisseder olmuş.
Günler geçmiş, yaşamın yankısı sürekli mutlulukla çalkalanıyormuş. Adam çocukluğunu yaşıyormuş, o korkularından hiçbir eser kalmamış, etrafa güler yüzlü bir şekilde bakıyormuş. Ama her yaşantıda olduğu gibi bu karakterimizin de başına korktuğu gelmiş, ömrünün sonuna kadar mutluluğunun yanında kalacağına ve ömrünü içi huzur dolu yaşayacağını düşünüyordu ama ta ki karanlığın içine tekrar düşerken gitgide azalan o ay ışığının yüzüne doğru vurması çocukluğundaki saf gülüşünü son anına kadar tekrar yaşadığı için mutluydu.
Ve o çıktığı karanlığa tekrar düşerken aklında sadece o mutluluğunun gülümsemesi, unutamadığı, her zaman yanında olmasını istediği o Ay ışığı vardı.
İlk olarak bir daha seri gelmeyeceğine üzüldüğümü belirtmek isterim. Her bir hikayede mükemmel anlamı olan kelimeler öğrendim ayrıca tüm hikayeler birbirine bağlı ve içinde derin bir anlam vardı, hikayelerin kötü bitmesi beni üzdü umarım gelecekte ışığın yeniden kalplerimize vurduğu, içimizi ısıtan hikayeler gelmeye devam eder. Umarım ayın yüzü sonsuza kadar karanlık kalmaz, ışığın tüm ayı sarması ve hikayelerin devam etmesini dilerim.